“Агульнавядома, што па ўзроўню іканаграфічнага наватарства, смеласці і нечаканасці кампазіцыйных рашэнняў, шчодрасці падрабязнай дэталізацыі – іканапісу Веткі няма роўных у мастацтве ХІХ ст…”.
Словы гэтыя сказаныя даследчыкам позняй іконы Іллёй Баравіковым, наконт іканаграфіі Маці Божай “Усім смуткуючым радасць”. Гэта позняя ікона, якая праславілася з 1688 г., народжаная Новым часам і заходнімі ўплывамі. Ветка аддала даніну гэтай узбуджанай кампазіцыі, распрацоўваючы дадзеную іканаграфію ў розных варыянтах. Але менавіта асаблівы яе тып: без выявы саміх смуткуючых, хворых, якія трымаюць бедствы – лічыцца аўтарскім веткаўскім. Замест хворых, сляпых, храмых – вакол іспалінскай, касмалагічнай фігуры Марыі – сонмы святых-лекараў. Яны стаяць у некалькі ярусаў: ад сонца і месяца – да ніжніх земляў, куды сыходзіць Багародзіца. Часам яшчэ ніжэй іканапісец уводзіць выяву пячор, і мора з бурай, і турам з вязнямі, і ваенных інвалідаў…
На Ветцы іканаграфія мае своеасаблівую назву: “Усім смуткуючым радасць”. Веткаўскі музей збірае і вывучае гэтую знамянальную іканаграфію, якая адкрывае ўсё новыя помнікі. Самы першы нумар - КП 1/11, з калекцыі Фёдара Шклярава, заснавальніка музея. Выстава ўпершыню аб’яднала некалькі дзясяткаў абразоў, якія праходзяць праз часы, напоўненыя смутку і радасці. Або гэтыя іконы самі – парталы часу?
Выстава будзе дзейнічаць з 15.06.2022 да 15.12.2022 г.
